+98-21-44711870-73 info@phasco.com
سابقه و هدف: شيوع بالاي هيپوتيروييدي نوزادان در تهران و دماوند قبلا گزارش شده است ولي شدت هيپوتيروييدي مورد ارزيابي قرار نگرفته است. گزارش حاضر به اين موضوع مي‌پردازد. مواد و روش‌ها: از اسفند 1376 تا پايان خرداد 1382، 31 نوزاد هيپوتيروييد ترم (≥32 هفته) در برنامه غربالگري هيپوتيروييدي نوزادان شناسايي و در دو گروه دايمي (n=25) و گذرا (n=6) دسته بندي شدند. گروه دايمي به ديس ژنزي (n=18) و ديس هورمونوژنزي (n=7) و گروه ديس ژنزي به دو زير گروه اكتوپي - هيپوپلازي (n=13) و آتيروييدي (n=5) تقسيم شدند. گروه‌هاي مذكور از لحاظ مقادير تيروكسين سرم و وجود هيپوتيروييدي شديد (T4<42.8 nmol/l) با يكديگر مقايسه شدند. نتايج: ميانگين و انحراف معيار تيروكسين سرم در گروه دايمي (38.0±42.2 nmol/l) كمتر از گذرا (p<0.01, 101.9±46.5) بود. غلظت تيروكسين سرم در ديس ژنزي (41.9±47.5 nmol/l) و ديس هورمونوژنزي مشابه (27.8±23.7 nmol/l) و در آتيروييدي (11.1±5.9 nmol/l) پايين‌تر از هيپوتيروييدي گذرا بود (p<0.05). و 18 (72%) هيپوتيروييدي دايمي، 1 (16.7%) هيپوتيروييدي گذرا، 8 (61.5%) اكتوپي - ديس پلازي، 5 (100%) آتيروييدي و 5 (71.4%) دست هورمونوژنزي، از هيپوتيروييدي شديد رنج مي‌برند. نسبت شانس وقوع هيپوتيروييدي شديد در انواع دايمي 12.9 برابر گذرا بود (فاصله اطمينان (1.27-130.54: %95. نتيجه‌گيري و توصيه‌ها: شيوع بالاي هيپوتيروييدي شديد نياز براي طراحي يك برنامه ملي غربالگري موثر در شروع زود هنگام و با دوز دارويي مناسب را مطرح مي‌نمايد.
آندرولوژی
سرولوژی
ایمونولوژی (ایمنی شناسی)
بانک خون
بیوتکنولوژی (زیست فن آوری)
بیوشیمی
هورمون شناسی
بیولوژی سلولی و مولکولی
بافت شناسی
سیتولوژی
تومور مارکر
ژنتیک
دارویی
مایعات بدن
قارچ شناسی
ویروس شناسی
باکتری شناسی
انگل شناسی
هماتولوژی
کنترل کیفی