+98-21-44711870-73 info@phasco.com
هدف: ديابت نوع يک شايعترين اختلال غددي - متابوليکي دوران کودکي مي باشد و متاسفانه پيامدهاي زيستي، رواني و اجتماعي جبران ناپذيري بدنبال دارد، از جمله آنها عوارض قلبي عروقي است که شايعترين علت مرگ و مير اين بيماران مي باشد. هدف از اين تحقيق، بررسي لزوم غربالگري بيماران ديابتي از نظر ليپيدمي و کنترل و درمان آن به عنوان فاکتور خطر ابتلا به بيماري عروق کرونر مي باشد. روش مطالعه: در اين پژوهش مقطعي و توصيفي 51 نفر (30 پسر و 21 دختر) با ميانگين سني 2.6 13.47± سال با طيف سني 5 تا 18 سال از بيماران مراجعه کننده به مرکز تحقيقات ديابت خراسان بطور تصادفي انتخاب شدند و پس از اخذ شرح حال و معاينه باليني از نظر ليپدهاي سرمي (تري گليسريد، کلسترول تام، ليپوپروتئين با چگالي بالا (HDL)، ليپوپروتئين با چگالي پايين (LDL) و هموگلوبين A1C مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: متوسط ليپدها 97±55.4=TG، 180.8±44.1=TC، 113.3±32.6=LDL، 48.4±10.8=HDL و ميانگين هموگلوبين A1C برابر 1.8 8.1± بود. ميانگين ليپدها در بيماران با هموگلوبين A1C بيشتر از 9 به همان ترتيب 123.60±75.80، 199.40±61.87، 129.20±44.66 و 50.93±9.61 بود و در بقيه بيماران (A1C<9) به ترتيب 85.94±40.64، 173.03±32.66، 106.64±23.71 و 47.28±11.23 بود. نتيجه گيري: بر اساس داده هاي فوق متوسط کلسترول تام و ليپوپروتئين با چگالي پايين بالاتر از مقادير تعيين شده به عنوان استاندارد درماني در ديابتي ها بود ولي ميانگين تري گليسريد و ليپوپروتئين با چگالي بالا در محدوده مناسب قرار داشتند. در مقايسه بيماراني که کنترل متابوليک ضعيف داشتند و ساير بيماران مشاهده شد که از نظر تري گليسريد و کلسترول تام و LDL افزايش معني داري وجود دارد اما در مورد ليپوپروتئين با چگالي بالا تفاوت معني دار آماري بين دو گروه مشاهده نشد.
آندرولوژی
سرولوژی
ایمونولوژی (ایمنی شناسی)
بانک خون
بیوتکنولوژی (زیست فن آوری)
بیوشیمی
هورمون شناسی
بیولوژی سلولی و مولکولی
بافت شناسی
سیتولوژی
تومور مارکر
ژنتیک
دارویی
مایعات بدن
قارچ شناسی
ویروس شناسی
باکتری شناسی
انگل شناسی
هماتولوژی
کنترل کیفی