+98-21-44711870-73 info@phasco.com
سابقه و هدف: سلول هايي که واجد نقصان يا فقدان پروتئين هاي ملکول سازگاري نسجي کلاس يک باشند قادر به معرفي آنتي ژن هاي آندوژنوس ويرال يا تومورال به لنفوسيت هاي سيتوتوکسيک نمي باشند. اين نقص مي تواند راهي براي پنهان ماندن سلولهاي سرطاني فاقد MHC از ديد سلولهاي ايمني در بدن ميزبان باشد. مواد و روشها: از آنتي بادي مونوکلونال w6/32(IgG2) و رده هاي سلولي سرطاني مشتق شده از مراحل اوليه ملانوماي انسان و نيز مراحل متاستاز همان بيماران سنجش کمي آنتي ژنهاي سيستم MHC بر روي سلولها با استفاده از فلوسيتومتري جهت بررسي تغييرات اين آنتي ژن در طي پيشرفت سرطان استفاده گرديد. يافته ها: تمامي رده هاي سلولي ملانوماي مطالعه شده واجد ظهور ملکول هاي سازگاري نسجي کلاس يک بودند، ولي دو رده از سه رده سلول هاي مشتق شده از مرحله متاستاز، مقدار کمتري از اين آنتي ژن را بر روي خود بروز نمودند. اينترفرون ها بطور نسبي قادر به افزايش بروز اين آنتي ژنها بر روي سلولهاي مطالعه شده بودند ولي تاثيرپذيري کمتر سلولهاي متاستاز نسبت به سلولهاي اوليه سرطاني مشاهده گرديد. چنين خصوصيتي براي TNF- α بر روي يک جفت رده سلولي نيز مشخص گرديد، ولي TGF β2 قادر به کاهش نسبي ظهور اين آنتي ژن بر روي تمامي سلولهاي مطالعه شده بود. نتيجه گيري و توصيه ها: با توجه به مطالعات مختلف بر روي ساير انواع متفاوت سرطان، چنين استنباط مي گردد که حذف، نقص يا کاهش بروز پروتئين هاي کلاس يک سيستم سازگاري نسجي يا هاپلوتايپ هاي آنها بعنوان يکي از راههاي فرار سلول هاي متاستاز از سيستم ايمني ميزبان مي باشد. بنابراين تغييرات قابل انجام در جهت ايجاد يا افزايش اين آنتي ژنها بر روي سلول هاي سرطاني (مثل استفاده از سيتوکاين ها) مي تواند بعنوان مدلي جهت بررسي راه هاي درماني مطرح باشد.
آندرولوژی
سرولوژی
ایمونولوژی (ایمنی شناسی)
بانک خون
بیوتکنولوژی (زیست فن آوری)
بیوشیمی
هورمون شناسی
بیولوژی سلولی و مولکولی
بافت شناسی
سیتولوژی
تومور مارکر
ژنتیک
دارویی
مایعات بدن
قارچ شناسی
ویروس شناسی
باکتری شناسی
انگل شناسی
هماتولوژی
کنترل کیفی